za 15-02
Spitzkoppe was een plek waar ik bij mijn voorbereiding een beetje tegen op zag. Het is een
geisoleerd gebergte tussen windkoek en Swakopmund. Het is een heel groot gebied met daarop verspreid
kampeerplekken. Hier geen enkel geluid, geen snelweg in de verte geen overkomende vliegtuigen, geen
hoogspanningsmasten, alleen maar geluiden van de natuur, maar in deze ruige omstandigheden bestaat
dat voornamelijk uit stilte en het geluid van je eigen ademhaling.
Je staat hier dus weer erg alleen. De praktijk pakte anders uit, want bij aankomst
ging ik naar een plek waarvan ik van te voren wist dat het een goede plek was, gezien bereikbaarheid
van bezienswaardigheden, toen het oostenrijkse echtpaar dat ik op de vorige locatie had gesproken,
er ook aan kwam rijden en toen besloot om op de plek naast mij te gaan staan (tweehonderd meter
verder op). Om het feest compleet te maken kwamen overlanders en die gingen daar weer naast staan.
Overlanders is meestal een groep twintigers die in een grote vrachtwagen met allerlei faciliteiten
rondgereden wordt door heel afrika. Ze hebben een slechte reputatie en deze maakten die reputatie
ook waar. De hele dag en avond herrie. Individueel prima gasten, maar als groep....
Ik heb na aankomst eerst met de auto een rondje door het gebied gereden. Er is een hoek waar vrij
veel vogels rondhangen. Daar wat opnames gemaakt, ook vliegbeelden van een roodsnavel tok. Daarna
naar een arche, een boog waar binnen je het landschap mooi kunt inkaderen. Ben daar in de loop van
de dag een paar keer naartoe geweest, omdat de omstandigheden steeds wisselden, onbewolkt, bewolkt,
zonsondergang. De boog blijkt gebruikt te zijn in de film space odessey, voor de kenners.
